در گوشه‌اي از خرابه‌ي دلم، صدايي پيچيده است؛ صداي کودکي و ناله‌هاي معصومانه‌اي و صداي خاموش اشک‌هايي که بر گونه‌هاي تازيانه‌ديده مي‌نشيند صداي شکستن قلبي و نه يک بار شکستن که هزار بار. صداي شکستن کمري و نه يک بار شکستن…در تنگناي غربت و تاريکي، سوسوي اشک‌هاي توست که مي‌درخشد. ناله‌هاي بابا باباي توست که مي‌پيچد.

رقيه جان! امشب آمده‌ام ساحل نشين درياي اشک‌هايت شده‌ام. مي‌خواهم همراه و هم‌صداي تو باشم. مي‌خواهم چون تو پاک و کودکانه گريه کنم… دست‌هايم را بگير تا چشم‌هايم را پيدا کنم…

سلام بزرگوار
مطلب خوبي بود استفاده کرديم ..
موفق باشيد[گل]