دستان دعاي دلم به سوي‌آسماني‌ بلند است که خورشيد شفاعت در آن مي‌درخشد. اي‌ بيکران طوفاني ‌رحمت! اين کشتي سرگردانم را در خود غرق کن تا در دام مرداب شقاوت گرفتار نگردد.

در آسمان و زمين هيچ طلوعي‌زيباتر از غروب طلوع گونه‌ات نيست. چه زيباست آن شبي که از نور چهره‌ي تو عطر آگين شده باشد

در هر سحر، نسيم اشتياق از سفر طولاني‌خود هواي کربلا به ارمغان مي‌آورد تا مشام مشتاقان را سيراب کند.

اي خروش آرميده در دشت و تشت! اي شکوه بر گرفته تا بي‌نهايت! اعمال نا پسندم جهنم فراق تو و خدايت را مي‌آفريند. با نفس گرم خود ابرهاي‌ غمت را به سرزمين تشنه کام چشمانم بياور تا آب بر آتش جدايي‌گردد.

“يا ابا عبدالله‌الحسين التماس دعا”