يا رسول الله صلى الله عليه و آله ! روزى که براى عشق، درهاى خلقت را گشودند، تنها به تو اذن دخول دادند و خداوند، 63 جرعه از تو بيشتر بر اهل زمين نچشانده بود که مستى حضورت را بازپس گرفت. تو خيال بلند يک پرواز بودى که از ابتدا، پاى بر زمين ننهادى؛ گرچه خورشيد را در دستى و ماه را در دست ديگرت گذاشتند.
اى ساقى! ناز چشمت جبرئيل را نامه رسان عشق تو با دوست کرده بود. مى روى و از تنفس تو، دوازده شاخه گُل مى رويند تا به تفسير تو برخيزند.
با غروب آفتاب تو، کعبه تا قيامت سيه پوش گشته و زمزم، اشک عزا به رخسار مکه مى ريزد.

رحلت پيامبر اکرم (ص) و امام حسن مجتبي(ع) بر تمام شما تسليت باد.