نظرات ياداشت انبيا يکسر بشير صبح ميلاد توأند

+ عبرات

گاهي‌که از غم لبريز مي‌شوي ‌و از احساس تنهايي سرشارانگار هيچ‌کدام از آدم‌هاي اطرافت نمي‌توانند حتي پناه کوچکي براي ‌غصه‌هاي‌تو باشند. گاهي که برگ‌هاي سبز و با طراوت درختان را زرد و خشک مي‌انگاري ‌و آسمان صاف و آبي خدا را غبارآلود و غم‌بار.

… سجاده‌ات را پهن مي‌کني. چشمت مي‌افتد به مهر که رويش نوشته :”تربت کربلا، ‌امام حسين(ع)” بي‌اختيار به ياد زيارت عاشورا مي‌افتي. کتاب دعايت را بر مي‌داري و شروع مي‌کني :”السلام عليک يا ابا عبدا…” مي‌خواني‌و اشک مي‌ريزي و با قطره قطره اشکي که مي‌ريزي‌ گويي پله پله به آسمان مي‌روي. به سوي خداي مهربانت. خودت را چون کبوتري‌مي‌يابي که رها شده‌اي‌از زمين و غصه‌هاي زميني.

سلام بزرگوار

استفاده کرديم ...

موفق باشيد

پاسخ

اشک مي‌ريزي و با قطره قطره اشکي که مي‌ريزي‌ گويي پله پله به آسمان مي‌روي.../سلام،ممنون ازحضورتون..