سنگ‏ريزه‏ ها سياه،
آسمان کبود،
دست‏هاي مهربان کبود،
در سياه، سوخته، مثل سينه زمينيان، آسمان.
پهلوي زمان شکسته است.
حق دارد آسمان اگر زانو بزند اين همه غم را.
سکوت، غم بزرگي است که گلوي پرنده ‏ها را مي‏ فشارد.
بعد از تو، حق دارند اگر نخوانند. بعد از تو، رد پاها به کدام سو مي‏روند؛ وقتي مدفنت، مشام هيچ نسيمي را معطر نمي‏ کند؟

مبادا که بيراهه‏ ها، نشان تو را دوباره بخواهند از همه صراط‏ هاي مستقيم، پنهان کنند! کاش نشانه‏اي به قاصدک ‏ها مي‏دادي! کاش...![ناراحت]

سالروز شهادت بانوي دو عالم حضرت فاطمه زهرا تسليت باد...