دلت که تنگ می شود
فرقی ندارد کجایی
خدا به صفای دلت نگاه می کند
کاری ندارد به سنگینی بار خطا ها و حجم گناهانت
یک فرصت تازه می دهد
فرصتی برای این که
صورتت را درخشان کنی به نور وضو
قدم که پیش بگذاری
نوری از غیب می رسد
دستانت را می گیرد
با او همراه می شوی و نمی بینی
در او غرق می شوی و نمی دانی
آنقدر درخشان می شوی که حس می کنی در اوج اندوهت آرامی
آنقدر آرام که می نشینی رو به قبله
مقابل خودش
خودش به دلت می اندازد چکار کنی
کتاب دعا را ورق می زنی
و می رسی به نام مقدس عاشورا
به عطر وجود زینب و یک دشت درد
جای خوبیست این جا
فرصت خوبیست برای زیارت
یک معاوضه رندانه
اشک می ریزی
و پاک می شوی
پاک که شوی
بی ذکر راز ها و نیازهایت
حاجت روا می شوی
و یک آرامش و هزار امید تازه راهی دلت می شود
آری
با حسین که همراه شوی
دردها
خود به خود از قامتت می ریزند
رهایت می کنند
از شرم دردی
که بر دل، بر جان و بر احساس حسین رفت
و شاید تو رها می کنی
بیهوده به غم نشستن هایت را
در تعزیت این همه دشواری..
درگیر داغ قصه می شوی
می بینی
حسین در تنهایی آن همه درد کشید و
تو هنوز عالمی فرصت داری
آنجا که
بشارتت می دهند به خوشبختی محض
و به آمدن امامی منصور و حاضر
که نامش را بخوانی
معجزه جاری می شود
چه به آنکه بخواهی یارش بمانی
قصه که به سر می آید چشمانی خیس داری ولی آرامی
زیارتت قبول
حالا می توانی
چادر سپیدت را برداری
و سجاده ات را باز کنی
دیگر دست خودت نیست هیچ چیز
قرار است به سفر عشق بروی بعد این زیارت
از اول چشمانت عکس حرم روی مهر و عطر کربلای تسبیح را می گیرد
مهر را هم که برگردانی
بازهم فرقی ندارد
نمازت باز هم عطر تربت می گیرد
و چشمانت به عشق به بوسیدن ضریح پاکش
به تب و تاب می افتد
دلت تنگ تر و تنگ تر می شود
چقدر مشتاقی زودتر به سجده برسی
و این سجاده را با تمام وجود استشمام کنی
می رسی
به لحظه نیاز
تمام نمازت می رود
و دلت می ماند
و نفس هایت
که دارند
به عشق حسین
لحظه ها را به سر می آورند
اشک هایت می ریزند
می ترسی
شاید این نماز باطل شود
اما نه
نمازی این چنین معطر و عاشقانه
اشکالی ندارد حتی اگر هزار بار تکرار شود..
ببین با چه کسی
به کجا
به سفر رفته ای...
نگران دنیا نباش
دلت که تنگ شود
خدا خودش می داند
چگونه با ذره ای آب
به نورت برساند
و در سفری عاشقانه
بدرقه راهت باشد...
موضوع مطلب : 
