طوبی لمن لقیه فی غیبته؛ خوشا به حال کسی که آن حضرت را در دوران غیبتش دیدار نماید.
از آن بالاتر را هم سید بن طاووس برای فرزندش سید محمد نقل کرده که فرد مؤمنی از خداوند میخواسته او را خدمتگزار حضرت بقیةالله ـ روحیله الفداء ـ قرار دهد و خداوند دعای او را مستجاب کرد. در پی آن حضرت برای او پیغام فرستادند که درخواست تو پذیرفته شد. با اندکی صبر به این سمت نائل خواهی شد. در طول تاریخ بزرگان علم و تقوا مکرراً به خدمت حضرت میرسیدهاند و از برکات وجودی ایشان بهرهمند میشدهاند. این سرّی از اسرار الهی است. مرحوم آیتالله کشمیری میفرمودند: «حال ملاقات حال خاص و فوقالعادهای است که در ضمن آن, ارتباطی سرّی با مرکز اسرار عالم برقرار میشود. ایشان ادامه میدادند «اگر کسی بر اثر گفتن ذکر یا خواندن دعایی حالی پیدا کند اگر آن حال را برای دیگران نقل کند آن را از دست میدهد. شرف ملاقات هم این چنین لطافتی دارد». عموم تشرفاتی که نقل شده گزارش آن بعد از فوت شخص دیدار کننده به دست ما رسیده است. هر چند مسئله ملاقات با امام زمان(ع) حقیقت دارد ولی آنقدر لطیف است و نگهداری, مراقبت و مراعات میخواهد که اگر کسی در طول زندگی خود روی گزارش آن ملاقات مانور بدهد آثارش را از دست میدهد. علت آن هم این است که ملاقات با آن حضرت با دیگر ملاقاتها تفاوت دارد. در اثر دیدار با ایشان سرّی در وجود انسان احیا میشود که نباید خبر آن به نفوس نامحرمان منتقل شود والاّ اگر شخص در ایام حیاتش خلاف این قاعده عمل کرد آن سرّ لطمه میخورد و ثمرات و مزایایی را که به واسطة آن سر نصیبش شده یا کم میشود یا آنکه آنرا به کل از دست میدهد. به همین سبب هرگاه برای بزرگان دیداری رخ میداده سفارش میکردهاند که هرگز در ایام حیاتشان آن را برای دیگران نقل نکنند تا دچار عوارض ناشی از این نقل نشوند.
خلاصه اینکه تا وقتی این سرّ قابل انس, لذّت الفت و بهرهوری است که مخفی باشد و اگر خبر آن منتشر شد دچار آفت میشود. چه برسد به آن که عدهای بخواهند مدعی شوند و با ذکر ادعای خود در مجالس و محافل از این ماجرا نان بخورند.
نقل ازراسخون
ادامه مطلب ...
موضوع مطلب :