دیدار امام عصر(ع) خود جزئی از فرج آن سرور عزیز است. برای روشنی این نکته، آن چه را که از آیات و روایات برمی آید به اختصار می آوریم، باشد که از برکات دیدار، ما را نیز حظی وافر عاید آید.
طبق یک تقسیم بندی کلی می توان گفت فرج به دو قسم است:
الف) فرج شخصی، که خود بر دو گونه است: فرجی که بتواند انسان را از رذایل اخلاقی و صفات ناپسندی که قرآن و اهل بیت(ع) از آن نهی فرموده اند، به دور دارد، و فرجی که انتساب به حضرت ولی عصر(ع) دارد و این نیز بر دو گونه است:
اول، شناخت امام به مقام نورانیت و ولایت الهی، که به همراه آن کمالات معنوی عدیده ای پدیدار می گردد.1
دوم، توفیق درک محضر امام(ع)، که به همراه آن پیمودن راه کمالات معنوی نیز آسان و میسر می گردد؛ چنان چه از پیامبر گرامی اسلام(ص) نقل شده است:
خوشا به حال کسی که او امام زمان(ع) را ملاقات کند.2
ب) فرج عمومی، که در آن به رهبری امام زمان(ع) کل نظام بشری سامان یافته، بشر از ظلم و جور خلاصی می یابد. این همان دولت کریمه ای است که عزت اسلام و ذلت کفر و نفاق در آن نهفته و وعده الهی و نهایت آرزوی سالکان راه بوده و هست:
بارخدایا، از تو امید آن داریم که دولت با کرامت آن امام را به ظهور آوری و اسلام و اهلش را بدان عزت بخشی و نفاق و اهلش را ذلیل و خوار گردانی.3
تردیدی نیست که گشایش در جمیع انواع نامبرده، به تلاش و کوشش سالکان راه بستگی تام دارد. گو این که فیض و لطف خداوند متعال و حضرت ولی الله الاعظم(ع) نیز نکته ای امیدبخش و غیرقابل انکار است، لیکن از مجموعه دانسته های خود بر این باورم که اندک تلاشی می توان به ارتباط قلبی با آن جناب دست یافت، و سپس راه گشایش دیدار و لقای خارجی را نیز هموار ساخت، همان گونه که برای بسیاری این سیر الهی حاصل گشته است.
1. حر عاملی، اثبات الهداة، ج3، ص495.
2. شیخ صدوق، همان، ص268.
3. فرازی از دعای افتتاح.
ادامه مطلب ...
موضوع مطلب : 
