یک آزمون اساسی با سه پرسش اساسی

اگر عزیزی را گم کرده باشید، چه

می کنید؟

آسوده و بی خیال می نشینید تا کم

کم فراموشش کنید؟

یا برای یافتن او همه تلاش خود را

به کار می برید.

از این و آن سراغش را می گیرید.

شب و روزتان را به جستجوی او

می گذرانید...

تا آن که او را بیابید یا نشانی از

او پیدا کنید؟

کدامیک؟

اگر کسی را دوست داشته باشید و

بدانید که او نیز به شما بسیار علاقه مند است، آنقدر که از

بیماری شما بیمار می شود و از خوشحالی شما خوشحال، چه می کنید؟

تنها به زبان این دوستی را ابراز

می کنید؟

یا در عمل، محبت خود را به او نشان

می دهید؟

پیوسته در پی جلب رضایت او هستید،

به مناسبت های مختلف برای او هدیه می برید، لباسی را می پوشید

که او دوست دارد، از عطری استفاده می کنید که او می پسندد و

...

کدامیک؟

اگر بدانید، که برای حل مشکلاتتان

می توانید به کسی مراجعه کنید که آماده کمک به شما می باشد و

برای ارتباط با او گفتن یک سلام کافی است، چه می کنید؟

آیا از کنار این موضوع بی تفاوت

گذر می کنید؟ یا تمام تلاش خود را برای استفاده از این فرصت به

کار می برید؟

کدامیک؟

اکنون ما که می گوییم

در انتظار امام زمانمان

نشسته ایم،

او را به جان دوست داریم،

گره مشکلاتمان به دست او باز

می شود،

چگونه ایم و چه می کنیم؟

هر صبح

با سلام بر او روزمان را شروع کرده و آمدنش را از خدا

می خواهیم؟

برای سلامتیش صدقه می دهیم؟

و مهم تر آن که

آنگونه که او پسندد زندگی کرده و عمرمان را سپری می کنیم؟

.........

خوب است در این آزمون

این سه پرسش ساده را از خود

بپرسیم و به خودمان نمره دهیم.

از صفر تا بیست!

امام منتظران(عج): " ما در رعایت

حال شما کوتاهی نمی کنیم و یاد شما را از خاطره نبرده ایم ...

"

بیائید ما نیز یاد او را از خاطر

نبریم و برای آمدنش دعا کنیم ...